Herkes bir düzen tutturmuş gidiyor. Bu düzen kimin düzeni? Kimlerin istek ve arzularından oluşuyor? Kimlerin ideal yaşam biçimi ve kültürel değerleri kapsamında geliştirilmiş ? Kimlerin mutlu olduğu bir hayat yaşıyorsunuz aslında ? Kimlerin hayalleri var sizin yaşadığınız ömrünüzde? Kurduğunuz ya da kurmayı planladığınız gerçekten de kendi geleceğinizi mi yoksa birilerinin pişmanlıkları, keşkeleri ya da yaşanmamış hayallerinin telafisine mi maruz kalıyorsunuz ?
Daha hayata gelmeden insanların bizden beklentileri vardır. Sağlıklı olsun, cinsiyeti gönlümüzden geçen olsun, neslimizi devam ettirsin ,uslu olsun, çok ağlamasın, uyku düzeni yormasın…Adınız büyüklerinizin adıdır. Böylelikle geldiğiniz yeri unutmazsınız, o kişiye bir minnet duygunuz bir saygınız olur. Kültürlerini , hayat görüşlerini, değerlerini devam ettirmeniz ve adınıza layık bir şekilde başlarını öne eğdirmeden yaşamanız beklenir sizden. Belli bir zaman geçer beklentiler farklılaşır. Derslerinizde başarılı olmanız istenir bir süre. Sonra bu beklenti daha da kapsamlı hale gelir. Doktor, avukat, öğretmen, polis, pilot.. Sizi büyütenlerin ideal yaşamına nasıl ulaşılıyorsa sizden o mesleği kazanmanız istenir. Aileniz seçer siz kazanırsınız o mesleği. Sizinle gurur duymaya ihtiyaçları vardır. Kendilerinden bir parça onlara bu duyguyu yaşatmalı ki kendileri yaşamış kadar olsun. Sonra sizin ailenize, kültürünüze uygun bir eş bulmanızı ya da onlar için en uygun gördükleri eş adayı ile evlenmenizi beklerler. O kişiyle evlenirseniz sizinle daha çok gurur duyarlar. Bununda devamı gelir elbet. Sizden onlara bir torun vermenizi isterler. Bir birey yetiştirmek için hazır mısınız, bunun için yeterli misiniz bunun bir önemi olmaz kimse için. Sadece bekleneni yerine getirmeniz yeterlidir. Bunu da yerine getirdiyseniz yine adınıza, ailenize, kültürünüze yakışanı yaptınız demektir, tebrikler.. Peki bunlar size yakışıyor mu , kendinize yakıştırıyor musun bu hayatı ? Birilerine göre büyük adam oldunuz, saygın bir aile yaşantınız oldu. Peki ya siz bunu hissedebiliyor musunuz? Biricik ömrünüzde gerçekten istediğiniz şey başkaları için yaşamak mı ? Diğerleri mutlu oldu, ya siz? Yaşadığınız hayat sizi tatmin ediyor mu yoksa istenen her şeye sahip olduğunuz halde bir şeyler eksikmiş gibi huzursuz ve hayattan zevk alamamaktan mı şikayetçisiniz?
İnsanların beklentilerini karşılamadığımızda ya da karşılayamadığımızda beklentide olan kişilere ne olur sizce ? Üzülürler mi, hayal kırıklığına mı uğrarlar, size gereken değeri vermezler mi, daha mı az sevilirsiniz? Bir düşünün, bu oluşabilecek olumsuz durumların sorumlusu gerçekten siz misiniz yoksa bu durum tamamen beklentiye giren kişilerle mi alakalı?
Bulunduğunuz kafesten çıkıp sizi siz yapan değerlerinizi keşfetmeye çalıştığınızda belki de hayat artık sizin için daha tatmin edici, doyuma ulaşabileceğiniz, mutlu ve huzurlu bir hal almaya başlar.
ÇATI KATI PSİKOLOJİ
Psk. Eda Nur Baratalı Öztürk